Discovering Fraser Island

G’day mates!

Hervey Bay, het is woensdag 16 juni en we worden ’s ochtends vroeg, 07:25 uur, opgehaald voor de tour naar Fraser Island, dat 25 km breed is en 123 km lang. Eerst zijn we met de bus een paar hostels en hotels langs gereden om ook andere mensen op te halen die naar Fraser gingen. Met een bijna volle bus kwamen we aan bij de Hervey Bay harbour, de haven waar alle grote tassen in een busje worden geladen die mee moeten met de veerpont naar Fraser. Dit wordt apart gedaan omdat deze bagage naar de resorts worden gebracht omdat de touroperators vanaf de aankomstplaats direct beginnen aan de tour. Het is wat druilerig weer en we stappen op de ferry die ons om stipt 09:00 uur naar de overkant brengt.

This is the CoolDingo tour; welcome to Fraser Island!

Aangekomen op Fraser worden we opgevangen door Hayden, onze crazy fool reisbegeleider voor de komende dagen. Sem heeft de 2-daagse tour geboekt, Jet en ik de 3-daagse tour. In een 4WD truck werden we al hobbelend naar de eerste stop gebracht. Het is maar goed dat je niet harder mag rijden dan 30 km/h, want asfalt kent het eiland alleen maar bij de 2 grote resorts die zich op het eiland bevinden. Je rijdt alleen maar over zand, want Fraser is het grootste zandeiland ter wereld.
De eerste stop dus, een bushwalk door de prachtige, groene natuur die het zand van Fraser bedekt. Aan het eind van het pad lag Lake Basin, een klein meer tussen al het groen. We zijn hier 15 minuten gebleven om wat foto’s te maken en rondom het meer te wandelen. Nadat we weer terug waren gekeerd van de wandeling reden we door naar de bushalte, Fraser centraal station. Hier hebben we een heerlijk uitgebreide lunch gekregen waarna we weer met volle pensen de 2de bushwalk deden. Prachtig schoon water stroomde door al het groen. Foto’s werden extra mooi omdat de zon begon te schijnen op de kleddernatte bladeren en takken van de bomen en planten.
Hoogtepunt van de dag, we eindigden met Lake McKenzie. Dit meer is het grootste meer van Fraser en tegelijk het meest bekende. Het was ondertussen weer eens gaan hozen. Daar aangekomen verwelkomde Hayden ons bij het meer waarna iedereen naar buiten mocht om het te zien. Mocht ja…niemand ging! Totdat het eindelijk, na een kwartier, ophield met regenen. Hayden had ondertussen al een groot zijl over 4 houten palen gespannen zodat we daar met zijn allen onder konden staan voor het nuttigen van een koppie thee of bakkie pleur. Na een klein uur ben ik zelf ook nog maar eens naar het meer gegaan om toch ook eventjes het gezien te hebben. En ja hoor, het begon maar weer eens voor de verandering te zeiken. Maar de aanhouder wint, dus wat was het cadeau…eindelijk, na een half uur daar gewacht te hebben…zon :P Daar kwamen de eerste zonnestralen die het meer ineens een veel mooier beeld gaven. Het witte silica zand werd dan ook ineens wit met daarnaast het strakblauwe water van Lake McKenzie. Een genot om naar te kijken. Helaas hingen er nog wel steeds veel wolken boven het meer waardoor het niet zo mooi was als op de Whitsundays, maar ach…
Na Lake McKenzie zijn we weer teruggehobbeld naar het resort om de avond te starten en niet te laat te gaan slapen. Het was immers een vermoeiende, lange dag.

De volgende ochtend er weer vroeg uit, want ook de 2de dag hadden we weer veel te doen. We zijn naar de sanddunes gereden, Stonetool Sandblow genaamd, een grote oppervlakte met prachtig geel zand middenin de woeste bebossing van Fraser. Hier hebben we wat foto’s gemaakt vanaf een uitkijkpunt en zijn daarna weer doorgereden naar het volgende punt, het strand. Ook Fraser Island kent een highway, de 75-miles highway. Huh, Fraser bestaat toch uit alleen maar zand? Dat klopt…de 75-miles highway is het strand aan de oostkant van het eiland. Hier scheuren dagelijks menig 4WD auto’s of trucs die een groepstour doen of de selfdrive tour. We reden met zo’n 80 km/h over het strand naar het noorden. Na een half uurtje rijden stopten we even voor alle mensen die graag met Fraser Air over het eiland wilde vliegen. Jet, Sem, ik en 1 andere van onze tour gingen mee en het was heel leuk om het gedaan te hebben. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik het niet spectaculair vond i.v.m. het weer. Na weer geland te zijn op het strand, pardon…de 75-miles highway, reden we door naar het noordelijke punt van Fraser om richting de champagne pools te gaan. Daar aangekomen hebben we genoten van een enkel zonnestraaltje wat zo nu en dan doorkwam en hebben we walvissen gespot. Oke, ze waren ver van ons vandaan in het diepe gedeelte van de Pacific Ocean, maar we hebben ze gespot. Hierna zijn we boven de champagne pools, waar een open vlakte is die zich uitleent als parkeerplaats, gaan lunchen. Na de lunch weer verder gecrost en genoten van het uitzicht bij Indian Head. Dit is het enige rotsgedeelte van het eiland, gevormd door vulkanisch steen. Het was een flinke klim om naar boven te komen, maar je geniet wel van hoogopstaande rotsen waar de golven van de oceaan tegen kapot knallen. Erg mooi…
Hierna teruggereden naar het schipwrak de Maheno. Het wrak is al zo oud, dat als je het aanraakt er makkelijk stukjes kunnen breken. Daarom staat er ook een flinke boete op als de natuurbeschermers van Fraser jou het schip zien aanraken. Maar ja…maak gewoon enkele foto’s en geniet van een prachtig oud wrak wat daar op het strand ligt en door elke golf onderspoelt wordt.
Hierna zijn we doorgereden naar Eli Creek. Dit is een kreekje wat al slingerend tussen al het groen van Fraser loopt en waar wij doorheen zijn gelopen. Het water is er zo schoon, dat is bijna niet te bevatten. Hier hebben we ook lekkere thee en koffie met heerlijke muffins gegeten. Na een break van zo’n 1,5 uur zijn we teruggereden naar het resort, Kingfisher Bay genaamd. Weer lekker buffet gehad, afscheid genomen van Sem en weer vroeg gaan slapen voor een derde dag Fraser.

Dag 3, de vogeltjes floten in het rond en ja…het was weer eens aan het regenen voor de verandering. Maar dat mag de pret niet drukken. Na een heerlijk ontbijt zijn we weer van start gegaan richting Lake Wabby, een klein meer wat onderaan een flinke zandheuvel ligt. Volgens kenners bestaat het meer nog maar voor ongeveer 10 jaar, aangezien het zand met de dag verschuift. Het meer heeft is volledig groen vanwege de algen die erin zitten. We zijn daar zo’n 2 uurtjes gebleven en hebben toen de wandeltocht ingezet richting het strand waar de truck geparkeerd stond want je kunt niet bij Lake Wabby komen met een voertuig. Via het strand zijn we doorgereden naar het tweede resort van Kingfisher Bay waar we heerlijk geluncht hebben. Na de lunch weer doorgereden naar Lake Birrabeen, een mooi groot meer wat lijkt op Lake McKenzie, maar dan wel iets kleiner. Jammer dat de zon niet scheen, hierdoor was het een beetje koud en was het verblijf daar minder spectaculair dan je zou meemaken met een zonovergoten, blauwe lucht. Wel is Lake Birrabeen een aanrader om naartoe te rijden op Fraser.
Ondertussen is het 15:00 uur. We moeten terugreiden om de veerpont van 17:00 uur te halen want onze gids moest nog de auto schoonmaken voor de volgende dag en ook hij ging met onze ferry mee.
De zon is al onder terwijl we weer de kust oplopen van Hervey Bay. Met de bus reden we naar de haven om de grote tassen weer op te halen om vervolgens weer naar het hostel gebracht te worden!!!

Aan iedereen die in de toekomst Fraser Island bezoekt:
1: Bezoek Fraser Island, het is je geld meer dan waard!
2: Boek een tour bij CoolDingo’s, dit is een perfecte organisatie.

Ondertussen zijn we alweer wat plaatjes verder ten zuiden van Hervey Bay. Over een niet al te lange tijd doe ik verslag van Noosa (waar we ook de Australia Zoo hebben bezocht), Bisbane, Byron Bay en Port Macquarie.

Cheers!