Centraal Java en de Borobudur

Selamat Datang,

vanuit het tropisch warme en regenachtige Yogyakarta (Yogya) is hier nog een update.
Ik ben dus vorige week zaterdag inderdaad `s middags naar het zwembad geweest. Niet heel lang, want het zwembad ging om 17 uur dicht, dus dat betekende iets meer dan een uurtje voor ons. Tijden het zwemmen hebben we ook nog een flinke bui over ons heen gekregen, maar we waren toch al nat van het zwembad, dus lekker boeiend... Kinderen waren ook erg geïnteresseerd in waar ik wel niet vandaan kwam, want ze zien daar niet iedere dag een `vreemde`.

Zondag zijn we met z`n 5-en naar Jakarta geweest voor een paar uurtjes. We moesten een nichtje ophalen van Madeleine, hebben een macje gepakt, speciaal voor de kids en zijn daarna naar het nationale monument van Indonesië geweest, de Monas. Een hoge toren met daar omheen een soort park waar mensen hun spullen verkopen aan toeristen, markt dus. We zijn niet de toren omhoog gegaan omdat het max. aantal personen al bereikt was wat omhoog mag per dag. Maar we hebben wel beneden het museum gezien, over de geschiedenis van Indo met de daarbij behorende onafhankelijkheid eind jaren `40. Mooi gemaakt en interessant om even geweest te zijn.
Daarna vertrokken we naar het Madurodam van Indonesië. Het is heel Indonesië nagebouwd in het `klein`, want het is echt nog een flink park. De huizen zijn op ware grote gemaakt om te laten zien hoe o.a. de bouwstijl van Sumatraanse huizen is. We zijn hier met de auto doorheen gereden omdat het ook al eind van de dag was en zijn 2x uitgestapt om hetgeen van dichterbij te bewonderen.

Ondertussen was het maandg en had ik besloten mijn reis voort te zetten en de bus te nemen naar het plaatsje Magelang, gelegen boven Yogya in Centraal Java. Mijn bus vertrok om 15 uur en maarliefst 14 uur later kwam ik aan in Magelang, `s ochtends om 5 uur dus. Ik vraag mij nog steed af hoe ik die bustocht overleefd heb want de 2 chauffeurs hebben met de bus geraced alsof het en ferrari was. 2x de maximale snelheid als toegestaan en inhaal manoevres waar je U tegen zegt maakte mijn busrit behoorlijk angstaanjagend. Maar goed, ik ben heelhuids afgeleverd bij een shopping mall waar ik de taxi moest nemen naar het huis van de vader en broer van Sonny. Zij werden door Sonny gevraagd om mij op te vangen (natuurlijk al eerder geregeld) om zo na 2 uur de volgende bussen te nemen naar het Dieng Plateau. Na nog eens 5 uur in de bussen te hebben gezeten kwam ik dan aan in de hoge bergen van Dieng village. Koud, bewolkt en regen was net resultaat van alle bereden uren in de bussen. Ik ben, met mijn slaapkop 1ste klas, een rondje gaan wandelen want in de buurt lag een mooi meer met bijzonder mooie groene kleur, een aangename bos omgeving en kleine tempeltjes. De 3 highlights van Dieng...
Het meer heb ik gezien maar was te modderig om met mijn slippers naar de top te lopen voor een mooie foto...tevens, het regende! Daarna ben ik doorgelopen door het mooie berggebied naar een crater met kokend water uit de aarde met de heerlijke zwavel geur om te genieten van je bestemming. Ik ben daar aangekomen via een pad wat eigenlijk niet echt een pad was, maar dat maakte het wel avontuurlijk. Ook bij de crater was het wat geklim en geklouter dus ondertussen was ik net zo smeerig geworden alsof ik een week in de bouvak had gewerkt. Met een scooter taxi ben ik terug gebracht naar het hostel waar ik verbleef en ben een beetje weggesufd van al die gereden bus-uren. Een duitse man heeft me vergezeld aan tafel met zeer veel leuke reisverhalen...
De volgende ochtend uitgecheckt en via Magelang naar de Borobudur gebracht, weer door de broer van Sonny, Dodik genaamd. Wat een hartelijke ontvangst hebben de Indonezen toch. Daar aangekomen in het dorpje vroeg ik naar een lux hotel, nou...dat wist hij wel te vinden dus reed naar een hostel. Dat was niet wat ik bedoelde, ik vroeg LUXE!! Via dat hostel werd ik doorverwezen naar een hotel niet ver er vandaan. Kijk, dat bedoelde ik. Een super mooi hotel met afschuwelijk lelijke, ouderwedse inrichting. Maar ik was een zeer luxe kamer, en dat wilde ik even een nachie. Ondertussen werd het weer tijd voor een diner, dus dat heb ik gehaald bij een wegrestaurant. Daarna erg vroeg gaan slapen want om 03:45 uur ging de wekker om de zonsopkomst te zien van de Borobudur tempel, de grootste tempel ter wereld met de Hindoeïstische komaf. Ook had ik van het hotel, de enige plaats die mensen toelaat VOOR de zonsopkomst tegen extra betaling, een voucher gekregen voor koffie/thee na het bezoeken van de tempel. Na eindeloos veel foto`s, vooral van Aziaten die met jou op de foto willen, interviews door indonesische studenten van Bali die een cursus engels volgen en een mooi uitzicht van de omgeving van de tempel ben ik naar het hotel gegaan aan de voet van de tempel, Monohara geheten. Voucher werd gescheurd en ik mocht plaatsnemen, dus dat deed ik naast een tafel van 2 vrouwelijke backpackers. Nah...nederlands ook nog eens. Ik voel een deja vu opkomen, het Sydney effect. Na even gekletst te hebben werd ik door de 2 24-jarigen meiden, Miranda en Lisanne, meegevraagd een koffie of thee te komen drinken met hun ontbijt. Ik had ook al ontbijt besteld bij mijn hotel, de vorige dag met het inchecken, maar de gezelligheid was van dusdanig niveau dat ik daar geen nee tegen zei.
Daarnaast was ik zo `brutaal` om mijzelf uit te nodigen om iets leuks te doen met zijn 3-en en dat vonden ze maar al te leuk. Ik ben ingecheckt in dat hostel, waar ik 1 dag eerder nog doorverwezen werd naar het luxe Saraswati, en de gezelligheid is nog steeds durende. Van 1 dag zijn het er nu 3. We zijn diezelde dag trouwens nog terug gegaan naar de tempel omdat het zonnig werd. 33 graden, blue sky, mooie foto`s (incl. het aziatische gedeelte zoals eerder geschreven) en veel water. `s Avonds hebben we eten gehaald bij 1 van de vele straatkraampjes en dat gegeten op het `privebalkon` van de dames want mijn kamer was beneden aan de straatkant.

De volgende dag weer afgesproken...09:30 aan het ontbijt om niet veel later de fietsen te huren voor een leuke tocht in de buurt. Het ontbijt hadden we zoals gepland op tijd opgegeten, maar met het geklets er omheen werd het toch al 11 uur voordat we de deur uitliepen. Op het heetste moment van de dag stonden we dan ook lekker op de trappers om de heuvels op rijden van het gebergte om de Borobudur tempel heen. Lekker snugger...even een tussenstop gemaakt bij een locale honing fabriek, en privéhuis van iemand die de honing verkoopt en je verwelkomt met een droog rijstkoekje en eigen gemaakte chips. Daarna weer doorgefietst en even laten zien hoe luxe ik het wel niet had de nacht ervoor. We hebben gevraagd of we even mochten zwemmen, want daar waren we erg aan toe ivm de hoge temperatuur. De 100.000 rp (Rupiah) p.p. had ik afgedingt naar 50.000 rp met een max van 60 min. Uiteindelijk hebben we niet meer gezwommen maar gewoon gechilled op het balkon. De meiden zijn `s avonds naar een tempeltje gegaan en het klooster aansluitend, ik met muziek in mijn oren in het hostel.
Na het eten heb ik een kaartspel gespeeld, pesten en ik heb GEWONNEN (10 - 09), en zijn daarna gaan slapen om vanochtend niet te laat op te staan voor de bus richting Yogya.

De meiden verlaten mij morgen weer. Voor Lisanne zit de 3 maanden reis door OZ en Indonesië erop en Miranda gaat nog vrolijk door in Nieuw Zeeland. Ik blijf nog even in Yogya, er is hier genoeg te doen heb ik vernomen. Buiten de leuke stad hebben we ook de Prambanan, nog zo`n Hindoeïstische tempel.

Tot zover de allernieuwste update.

Sempai Jumpa